Cikel poetik nga Fahrije Krasniqi Kllokoqi

NUK IK DOT!

Mos m'u lut! Nuk ik dot.

Do të jesh dashuria ime e përjetshme.

Je i tëri vërtetësi fjalësh të bukura

Ku errësira s'ka vend,në mengjese jete

ngjeshur pas teje si guna e re,

tek barinjt e lumtur,plot pranverë .

Je një vërtetësi e bukur jete,

që në koken tënde fshihen mençuri të rralla

si në librat e famshëm

të biblotekave të botës.

Nuk do të ik! Mos ma kërko.

Do zë vend aty tek kulla jote antike,

që lind e s'dua të perëndoj puthja......

Në pranverën e parë të sapolindur.

Nuk dua të ik! Mos ma kërko.

Dua të të mbajë në sytë e mi,

si nje ënderr e veshur bukur

si përqafim a puthje që dhamë dikur

fshehurazi dhe mrekullisht. 

Do të mbaj si një thesar të çmushëm,

të fsheh për jetë në syrin tim

si lot gëzimi kristal..

E hareshme dua të jetë kjo botë

të kumbojë nga gëzimi,

kupa të pafundme dëshirash të bukura

në tryezen e madhe të Dashurisè 

Në këtë Pranverë. 

Nuk dua te ik! Mos ma kërko.

I shtrenjti im

Do të çmendem po nuk jam pranë teje

me ty sikur jam me Zotin

Nuk ik pra! Mos ma kërko.

Ti je ringjallja ime.

Ti je kënga më e bukur e dashurisë.

AROMË BURRI 

I shtrenjti im!

Ato dy fjalë të thjeshta të munguara kaherë

sa shumë thanë për mua;

ngrohen zemrën ne ketë acar dimri...

I miri im!

Unë po ate natë te futa thellë kaltërsive

të syve t'mi....

Nuk dihet thashë, mund të ndodh mrekullia.

Fshehurazi vjedhim shikimin njeri tjetrit

kënaqemi,jetojmë çastet

me frikën se do duhemi shumë, pastaj do të humbim,

do lëndohemi .....

Sonte nuk të dua të rregullt ,të rruar,të krehur ,parfum,

e me kravat prej zyrtari.

Po të dua të thjeshtë ,të çrregullt ,si çapkën i pa ndreqshëm

të më skuqesh faqet jo nga turpi,po nga mjekrra jote.

Dua të më djeg fryma jote bregoreve të gjoksit

e doren tënde tek lupuron hireve të mia të etura;

të pushoj në atë krahëror,qoftë edhe kjo nata e fundit për mua

Dua sonte fort dua ...

Heu!

Nuk e dija sa mall paskam pas për aromë burri.......!

MUND TË VISH 

Bën shumë ftohtë si atë natë....thanë acari

Lutem imagjinatës sime të më dërgojë atje te kasollja,

ku u puthëm e bëmë dashuri si të marrë...

nuk mbaj mend shumë çfare pimë .....po u kënaqem

qeshëm dhe u deshëm shumë ....lakmi na kish oxhaku

më shumë ngrohte zjarri ynë se ai vetë .....sa bukur ishte !

Mbaj kujtim gjatë gjithë jetës ato çaste magjike ....

do thurr vargje, skenare filmash për dashurinë

e kristaltë pa lajka, pa kushte, pa sherre e inate

Shkoj unë ta ndez oxhakun, nuk dua të kesh të ftohtë

do të marr edhe vërë të kuqe....e pimë ose nuk e pimë

Mund të vish shpirt aty do të jem edhe sonte ;

lulja,muzika,poezia, pasioni, zjarri dhe dashuria.

NATA BESË NUK KA 

Mos e fik dritën, nata besë nuk ka

veja derës shulin dhe eja

unë të ngroh shtratin, rregulloj çarçafin

do nis të të prek lehtas

si puhizë mbrëmjeje në pranverë

shpatullat tua të forta

do nisin vallen e shqipeve mu aty...

pastaj një vendçe .......

nuk ndalesh çapkën i lumtur

derisa të ndalen akrepat e orës .....

edhe rrotullimet e tokës

me ty përjetesinë do prisja ...

ose do të bëhesha vajzë e fjetur e përrallës!...

VJESHTË E VONË

U theva si degët

lisit kur thyen era

u thava si toka pa shi

u verbova nga malli yt

Shqipëri.

MALL

Më ështe ndryshkur shpirti si ai parmaku i dyreve të vjetra
kur mbyllem për herë të fundi, i lamë shkret
tri ditë me radhë qyqja këndoi ato ditë vere ...
Kujtoj gjyshen time që shtrengonte dorezen fort
Mall kam për atë tokë të bekuar
për ahishten, kroin, fushën e malet e Qyqavicës
për dyert e mëdha të drunjeta...për parmakun....qyqen! 

MEDET

Qava kur u shkel plisi

rënkova degët kur i keputën lisit

mallkova kur na ndan pjesë-pjesë.

Tash mundohem te mbledh

copëza Atdheu me vargje

Medet !

A arnohet Kombi!?